دست نزن

حسام‌الدین‌سراج و اردشیرکامکار کنسرت «ترانه های زمین» را در تالار وحدت روی صحنه می‌برند. در کنسرتشان بناست علاوه بر موسیقی سنتی، قطعاتی با ملودی‌های ترکی، کردی و عربی نیز اجرا می‌شود. در ویدیویی بخش‌های کوتاهی از آهنگ هایی را که قرار است در کنسرت اجرا شود را دیدم. صاف رفته بود بر ترانه‌ی «کمتر زن شانه» چه خوشم نیامد که هیچ، بدم هم آمد. آدمی اسیر است. اسیر عادت. اسیر تعصب. اسیر علاقه. انگاری گاهی نمی‌تواند که نمی‌تواند آن‌چه را از پیش داشته و دوست می‌داشته را بردارد و ساعت نه‌شب بگذارد پشت در، بعدتر یک تازه‌ترش را جایگزین کند. آدمی جانش امان نمی‌دهد از یک روزی به بعد، به ساختن و پرداختن خاطره‌ی جدید. دست‌وپا می‌زند و نفس می‌کشد میان قدیم‌هایش...