بنویسیم

می‌دانی، هزاران‌هزاربار قصد داشتم که درست‌ومنظم بنشینم به روزنگاری. هربارتر نمی‌شد چرایش هم بماند که یا نمی‌دانم یا گفتنش مصلحت، گفتم مصلحت؟ بله درست است. مصلحت وقت این است که من و ما، این‌روزها بیش از همیشه روزها را مکتوب کنیم که دارد ما را چه می‌رود که پس‌از‌ما‌آمدگان را شاید دانستن درد ما؛ شاید نم اشکی، شاید درسی...