گورها پُر کنیم به زنده‌ها

می‌دونی حضرت آقا، 

اگه  زنده‌ها هم مثه مُرده‌ها گور داشتن، دیگه گم نمی‌شدن. اونوقت دیگه آدم حیرون نبود کجا باید دنبالشون بگرده. هر وقت چشت میفتاد به عکسشون و دلت می‌تپید و هوار می‌زد که تنگ شده. شال و کلاه می‌کردی میومدی صاف می‌نشستی سر مزارش. یه دل سیر تماشاش می‌کردی. حالا نشد ببوسمت و ببویمت هم نشد دیگر، دست کم دیدمت، هوایت را نفس کشیده‌ام.