دل بی‌صاحب ما

مگر این خانه بی‌صاحب است که هر که از راه رسید؛ بتواند در آن سکنا گزیند؛ تقصیر کند؛ قداره کِشد؛ به خون بیاندازدش و زخمی تازه‌تر زند؟ دل را عرض کردیم. اصلاً تو لعنتی چرا نمی‌آیی امانتی‌ات را پس بگیری؟!