اسفند ۱۳۸٤

امسال واروونه بود بخت و دگرگونه بود حال،
       در لحظه ی شکفتن نوروز،
       دل غنچه ی خزان زده ای بود از ملال!!!



    پشت ديوار لحظه ها هميشه کسی می نالد!!!





   نتوانی ديدن،
          تو،خودت را به نگاهی که منت می بينم
          اگرت سرو و چمان می گويند
          اگرت آب روان می خوانند،
          اگرت مهتاب رو
          اگرت ...
          اگرت ...
          همه اين ها هستی