منت گذاشتهاند بر سرمان، کامنت گذاشتهاند که:
تو یه آدم بیشعور و خودخواه و مغروری. این همه وقته میام وبلاگتو میخونم و کامنت میذارم. پلاستو لایک میکنم اما تو انگار نه انگار. کلاست میاد پایین بیای وبلاگمو بخونی یا پلاسمو لایک کنی.
کامنتگذار عزیز اجازه بفرمایید، عرض کنم خدمتتان که:
موضوع، موضوع کلاس گذاشتن و این بازیها نیست که همهی ما مثل هم هستیم. در خصوص وبلاگ شما هم من هیچ خصومت شخصی ندارم منتهی روحیه من در کل با لطیفه سازگار نیست. خب قربان شکلت خواهرم این که من دلم نمیخواهد جوکهای روز را بدانم گناه کبیره نیست. بدون قصد هیچ اهانتی اگر شما تصمیم گرفتید چیزی جز لطیفه و شکلک در وبلاگ خود بنویسید ولو یک خط، چشم آنوقت من هم بیشعوری را کنار گذاشته و کامنتم را در وبلاگ شما ثبت میکنم. خالی از لطف نیست بدانید نه من و نه بسیار دیگری از دوستان منتظر هیچ تشویق و تمجیدی نیستیم و تنها و تنها اینجا را برای نوشتن حرفهایمان و آنچه از دل و ذهنمان میگذرد انتخاب کردهایم و کنار هم بودن صمیمانه در دنیایی که تن تن را میدرد، تنها همین و لاغیر که اگر هدفی جز این باشد وا اَسفا...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر