مکان: سوسنگرد
تاریخ: آذر 91
عکاس: صبور بانو
همه از صبح که بیدار می‌شیم، خودمونو تیکه تیکه می‌کنیم که
بگیم ما هم آدمیم. بماند این که بعضیامون جون می‌کنیم که ثابت کنیم انسانیم و جنس
انسانیت رو می‌شناسیم. بعد توی یه سفر کوتاه برون‌شهری چشمت می‌خوره به یه دیوار
نوشته که اون نمی‌دونم چه کسی، بدون معرفی خودش به این درشتی اعتراف کرده که:
"من خر هستم." شاید برای چند ثانیه خنده به لبت بیاد اما یه‌هو می‌بینی
خنده ماسیده به لبت و فکر می‌کنی با خودت که طرف عجب شهامتی داشته. حالا چرا اینو
نوشته و تو چه حالی بوده، حکایت دیگه‌ایه. همین که وجودشو داشته که اینو ثبت کنه،
مخصوصاً یه جای عمومی حتی اگر کسی ندونه کی هست و تلاشی هم برای پاک کردنش نکرده
از نظر من قابل تقدیره، برای این که حال اون لحظه‌شو پذیرفته و ممکنه بارها از اون
کوچه گذر کنه اما شرمگین نیست از حس خودش. حالا نظر شما هر چی باشه، من به اون آدم
با چشم احترام نگاه می‌کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر