ترس

رها نکن. بگذار در آغوشت آرام باشم. امنیت داشته باشم. بگذار تردید را مزه‌مزه نکنم. نگذار امید را ببازم. در من ریشه دوانده بودنت. آتش زده نبودنت. دوانم از ترس رفتن‌ت. حضورت شکافی عمیق ایجاد کرد میان آن همه غم و واهمه. شده‌ای لازمه‌ی نفس کشیدنم. هوای بی‌حواس منی که چاره‌ام نمی‌کنی. آوار شده بر سرم، ترس ِ می‌دانی، می‌مانی، می‌خواهی، می‌توانی‌ات.