توسن بوسه

سرکوب می‌کنی همه‌ی آن بیدار احساس را. آن‌چه تو می‌بینی، طناب‌ست که به قصد فاصله بهگردن انداخته‌ام و محکم کشیده‌ام کمند را. نمی‌دانی اما، تو نمی‌دانی در تنهایی خویش، زن درونم را به آغوش تو می‌خزانم. لب می‌گذارم بر شقیقه‌ات به نوازش‌. چنگال انگشتان فرو می‌کنم به میان مشکیِ موهایت. نرمای گوش‌ات را زبان می‌زنم. زبان را می‌کشانم به زیر گلو، درست تا سیب گلو. از آن‌جا به گودی گردن، به ترقوه و از ترقوه به کوراکویید و بعدتر می‌کشانم به بالای سینه و دیگرگون می‌کنم احوالت. نفس‌هایت که به شماره می‌افتند، تندتر و تندتر. من مست شده‌ام از بیدار شدن این همه هیجان‌های خفته‌ و سحرانگیز عطر تن‌ات...