هر شب فزاید تاب و تب من
وای از شب من،وای از شب من
یا من رسانم لب بر او
یا او رساند جان بر لب من
استاد عشقم بنشین و بر خوان
درس محبت در مکتب من
وای از شب من،وای از شب من
رسم دورنگی آیین ما نیست
یک رنگ باشد روز و شب من
دخترک به دستی که به قصد سیلی زدن
داره می یاد پایین نگاه می کنه
و با خودش می گه:
«کدوممون درد بیشتری می کشه؟»
«دهان من از شدت ضربه سيلی،یا دست اون از شدت ضربه سيلی؟»
اگر در جای هميشگی نبودم
چند قطره اشک و يک شاخه گل سرخ کافی است
تمام خاطراتم را به طناب فراموشی بياويز تا باد ببرد.
گل سرخ می داند چه می گويم
از هماندم که به سادگی آب دل داد و تسليم خاک شد!
مرا در رهگذر عمر
هم نفسی با تو افتاد در كنج اين قفس
كه هرگز گستره ی سكوتش حصری نداشت.
اگر زمزمه ايی می شنوی
صدای فرو ريختن آخرين پرهای پرواز من است
كه باد از ميان روزن ميله ها آن را می پراكند!!!
وای از شب من،وای از شب من
یا من رسانم لب بر او
یا او رساند جان بر لب من
استاد عشقم بنشین و بر خوان
درس محبت در مکتب من
وای از شب من،وای از شب من
رسم دورنگی آیین ما نیست
یک رنگ باشد روز و شب من
دخترک به دستی که به قصد سیلی زدن
داره می یاد پایین نگاه می کنه
و با خودش می گه:
«کدوممون درد بیشتری می کشه؟»
«دهان من از شدت ضربه سيلی،یا دست اون از شدت ضربه سيلی؟»
اگر در جای هميشگی نبودم
چند قطره اشک و يک شاخه گل سرخ کافی است
تمام خاطراتم را به طناب فراموشی بياويز تا باد ببرد.
گل سرخ می داند چه می گويم
از هماندم که به سادگی آب دل داد و تسليم خاک شد!
مرا در رهگذر عمر
هم نفسی با تو افتاد در كنج اين قفس
كه هرگز گستره ی سكوتش حصری نداشت.
اگر زمزمه ايی می شنوی
صدای فرو ريختن آخرين پرهای پرواز من است
كه باد از ميان روزن ميله ها آن را می پراكند!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر