تیر ۱۳۸٦

 فراموش کن
          مسلسل را
          مرگ را
          و به زنبوری بیاندیش
          که در میدان مین
          به جستجوی شاخه گلی است!!!





می رانیم بر نصف النهار خشک
          پشت به باران رنجیده از من و تو
          و درختانی که برگ گردانده اند از ما
          و کشتزاری که از خیش ما شخم نمی خواهد
          این است که به چاقو می ماند،درخت افرا
          به دل دختری،این برگ افتاده ی نارنج
          به خون کسی،این توت سرخ.



اين درختچه ی خونرنگ
   قلب ميرزاده ی عشقی است
   يک لحظه قبل از شليک
   سرخ و شعله ور در خاکستر فضا
   ـــ اين جا چه می کنی؟
   اين کوچه ـــ گل،شريان گشاده ی ارغوان و عنابی
   بهشت خيالات از دست رفته ی منست
   آن چه به روزگار عسرت می جستم
   به روز عشرت يافتم
   چه دير يافتمت رفيق کهن
   به ساعتی که ايستاده عقربه اش
   از انقلاب خون تو تا اضطراب قلب من.
   به شوق ديدارشط شراب می پيمايم
   و فاصله ی صد سال خواب را.