اسفند ۱۳۸٧

* تقلا *

لبخند میزنی، لبخند میزنم. پشت لبخندم پنهان می‏شوم.

تمام درونم نابود می‏شود و لبخند می‏زنم.
می‏دانم دیگر حرف‏هایم معجزه نمی‏کند... با کدام واژه بگویم؟
دلم تنگ می‏شود، دلم می‏گیرد... خسته‏تر از آنم که تقلا کنم...

*برای ششمین سال گشت مرگ پدر *

اُفتاد

آنسان که برگ - آن اِتفاق زرد‌- می اُفتد.

اُفتاد

آنسان که مرگ - آن اِتفاق سرد- می اُفتد.

اما او سبز بود و گرم که اُفتاد...

و تنها ،من و خدا می دانیم که بودنت را کنون چه ضرورتی است.کاش بودی.

*نیمۀ ماه*

     یک نیمۀ ماه، من

     یک نیمۀ ماه، تو

     وای از این شق القمر

     که عشق را

     در آسمان خاموش کرد.