اندوه ماه

خوشا به حال کسی که می‌داند اسیر است. آن‌ها که گمان می‌برند آزادند، بدبخت‌اند. خوشا به حال آنان که برای آزادی، هدفی آن چنان دور و دست نیافتنی، می‌میرند و نرسیدن به آن و وجود نداشتنش را حس نمی‌کنند.

آرش حجازی | اندوه ماه | صفحه‌ی نود و چهار